Dertig plus vier

De grootste fan van mijn schrijfsels is mijn vriendin Griet. Wanneer ik haar vertelde dat ik zou gaan bloggen tijdens mijn 35ste levensjaar kreeg ik prompt de vraag of er geen preview komt van mijn leven so far. Dat zou een levenswerk zijn, dus blik ik de komende weken terug op de laatste vijf jaar van mijn leven. Ik ben Griet nu al dankbaar voor die vraag, want ik heb er zelf van genoten om even stil te staan bij alle gebeurtenissen.

Vieren in de vrieskou

Op het moment van mijn 34ste verjaardag zijn de grenzen gesloten voor niet-essentiële reizen en trekken we eropuit in ons eigen Belgenland. We begeven ons naar Poupehan (Bouillon) om specifieker te zijn.

We stonden er niet bij stil dat het in april nog wel eens koud kan zijn. Zeker omdat ik de neiging heb om steeds het vorige jaar als referentie te gebruiken op vlak van weer. En april 2020 was echt een warme maand.

Dat is in 2021 wel heel wat anders en dus vertrokken we richting Bouillon met het vooruitzicht op enkele koude nachten. En koud was het!

Zo koud dat ik zelfs met thermisch ondergoed, een extra laag kleren en donsdeken met flanellen overtrek amper een oog dicht doe.

Roadtrippen in Wallonië

We hadden meer geluk met het weer wanneer we twee weken in Wallonië rondtrekken met een campervan.

Ik vertelde al dat we verloofd zijn en het plan was om in 2021 in Denemarken te trouwen, maar daar stak corona een stokje voor. Omdat we de campervan al gehuurd hadden, beslisten we dan maar om ons eigen Belgenland op ontdekking te gaan.

Ons rondreis in Wallonië werd één van de leukste vakanties die we tot hiertoe samen beleefden. Het was voor ons beiden de eerste keer dat we op vakantie gingen met zo'n busje. De vrijheid die je ervaart is geweldig.

Dit voelde echt als columbussen!

48 uur Roeselare

De staycations waren nog steeds een ding in 2021, waardoor we op verkenning gingen in Roeselare.

Dinner on the lake

En we gingen voor de tweede keer naar Dinner on the lake, inclusief glamping! Iets wat al geruime tijd op mijn bucket list stond en ik bij deze kon afvinken.

Buiten de landsgrenzen

In het najaar had ik echt nood om naar het buitenland te trekken. Het was al meer dan een jaar geleden dat ik nog eens buiten de landsgrenzen was geweest en meer dan twee jaar dat ik een voet in een vliegtuig had gezet.

Berlijn

Ik schreef me in voor de Berlin Photo Trip met Silvie Bonne. Zij heeft enkele jaren in Berlijn gewoond en organiseerde een weekend waarin ze een groepje mensen op sleeptouw nam naar de leukste plekjes in Berlijn in combinatie met tips en tricks om betere foto's te trekken.

Zoiets is helemaal mijn ding.

De eerste keer dat ik in Berlijn was vond ik het een onaangename stad om in te vertoeven. Silvie liet me echter de minder bekende plekken van Berlijn ontdekken en ik moet zeggen dat ik intussen helemaal verliefd ben geworden op Berlijn.

Monda

Amper een dag nadat ik terug was van Berlijn trok ik met Wouter naar Monda om vitamine D op te doen voor de winter van start ging.

Doordat we buiten het seizoen gingen, was het daar behoorlijk rustig en leefden we tussen de locals.

We wandelden voor het eerst een stukje van een GR in het buitenland. De Gran Senda Málaga loopt dwars door Monda.

We hadden twee opties: of van Monda naar Coín, of van Ojén naar Monda wandelen. Beide wandelingen net iets meer dan 12 kilometer. Niveau 2 op een schaal van 5. Lijkt me goed te doen.

Het verschil zit 'm in de geschatte duur. De eerste zou 4 uur in beslag nemen, de tweede optie 2u45. Aangezien het nog altijd een vakantie was, kozen we voor optie 2 en namen we de bus naar Ojén.

Vol goede moed en totaal onvoorbereid startten we onze klim. Die blijkt meer dan 600 meter te zijn. Over rotsen en paadjes vol planten die stekelige aanvallen doen.

3 kilometer later stonden we in de mist op de berg. 850 meter hoog. Geen kat te bespeuren. Telefoonbereik evenmin.

Toegegeven, het is wel wat afzien. Na een dikke 4 uur kwamen we hongerig aan in Monda. We made it!

Uiteindelijk kwamen we tot de ontdekking dat het toch een wandeling niveau 4 bleek te zijn.

Ik was zelden zo trots. Haha.

GR 5A Kustroute

Ik laat me vaak inspireren door televisieprogramma's voor onze wandelingen of reizen. Zo ben ik al een hele tijd fan van het één-programma 'Dwars door...' met Arnaut Hauben en kompanen.

Door het programma kreeg ik zin om zelf ook een meerdaagse GR te wandelen. De grootste uitdaging is dat je ergens naartoe moet met je wagen tijdens zo'n wandeling, dat je overnachtingen in de buurt van je eindbestemming 's avonds moet vinden en dat er voldoende gelegenheid moet zijn om eten in te slaan. Zeker aangezien je vaak kilometers door de natuur wandelt.

Daarom leek de GR 5A Kustroute me ideaal als eerste ervaring. Deze GR loopt zo goed als langs de kustlijn, waardoor een kusttram en horeca nooit veraf is.

We wandelden tussen kerst en nieuw op vier dagen tijd van De Panne naar Knokke met niets meer dan onze rugzak. Het was de eerste keer dat ik zo'n avontuur aanging en ik vond het geweldig.

Ik heb mezelf zelfs verbaasd dat ik erin slaagde om 100 kilometer te wandelen.

Ook doorheen het jaar bleven we wandelen. Zo deden we mee met de Wandelzondagen die door provincie Vlaams-Brabant georganiseerd werden, we trokken vaker naar Limburg voor onze wandelingen en gingen op mattentaartenjacht in Geraardsbergen.

Wandelen blijft een belangrijk onderdeel in mijn leven en dat vind ik best oké.

And… action!

Corona zorgde voor een ongelofelijke setback op professioneel vlak. We mochten niet meer samenkomen, en trainingen en events werden logischerwijs uitgesteld.

Eindelijk kwam daar verandering in en konden we terug in actie schieten. Gelukkig maar, want rustig achteroverleunen is niet mijn sterkste kant. Behalve in de zetel. In de zetel kan ik heel goed achteroverleunen.

We organiseerden events om onze diensten in de kijker te zetten en ik mocht weer de baan op voor klantenbezoeken. We hadden een heuse opnamedag met verschillende van onze trainers en mijn medewerkers, en ik werd zelfs gevraagd voor een fotoshoot met als doel om andere ondernemers aan te trekken. Hoe leuk is dat!

Eén van de leukste dingen aan mijn rol is dat ik heel veel contact heb met mensen. Pas wanneer dat weer terug was, merkte ik hoe hard ik dat gemist had.

Er was ook ruimte om met mijn team een weekendje naar Reims te gaan.

Tijdens mijn 35ste levensjaar wil ik eindelijk de groei realiseren die voor corona gepland stond.

Ik ben er klaar voor!